Zoveel mogelijk zelfstandigheid. Geef hem dat maar
mee. Hij moet leren de wereld aan te kunnen. Natuurlijk is het verbeteren van
zijn motoriek ook belangrijk. Maar daarnaast, in de tijd die overblijft na de
persoonlijke verzorging, is zelfstandigheid de nummer één. De gemeente vindt
van niet, zij zien het anders. Deze jongere in rolstoel heeft maar voor een
half jaar budget nodig, van dit budget leert hij lopen. Dan zijn we klaar. Dat
deze jongere een aangeboren afwijking heeft, en daarnaast een verstandelijke
beperking, maakt niet uit. De grote boze buitenwereld, voor het kind met een
beperking is het vaak de waarheid.
Ik bel samen met een jongere op naar het taxibedrijf waar hij net door thuis is
gebracht. Hij heeft zijn telefoon in de taxi laten liggen, dus heeft hij zelf
het service nummer opgezocht en belt nu op luidspreker met de
baliemedewerkster. "Ik ben net thuis gebracht, maar heb m’n telefoon laten
liggen in de taxi per ongeluk. Heeft u deze gevonden?" Het antwoord van de
baliemedewerkster luidt "Normaal reageren kun jij zeker niet. (geen pauze
voor een antwoord) Maar ik verbind je door". Waarop ze ophangt. Ja, deze
jongen heeft autisme, ja deze jongen heeft hechtingsproblemen, ja deze jongen
heeft een verstandelijke beperking…. De jongen kijkt mij aan en schiet in de
lach. "Ik bel gewoon nóg een keer!"
Humor en leren omgaan met onwetendheid van de buitenwereld, leer hem dat maar
aan!
