Fijne feestdagen!

Bijna vakantie, bijna 2018! Terugkijken en vooruit kijken. Het is een mooi jaar geweest waarin bureau GOAL veel kinderen, jongeren en hun ouders heeft kunnen helpen om stappen te zetten in een positieve richting, denken in oplossingen in plaats van in problemen, samen doen, van elkaar leren, elkaar beter begrijpen en meer gezelligheid thuis. Laten groeien en bloeien, soms bleek een diagnose niet (meer) nodig, soms bleek een diagnose heel erg helpend. Ook volgend jaar mag GOAL voor kind en ouder weer vergoede jeugdzorg bieden, de regio is zelfs vergroot van Arnhem-Lingewaard-Overbetuwe-Ede-Apeldoorn naar Nijmegen. Volgend jaar dus hopelijk nog meer kinderen, jongeren en hun ouders die ik verder kan helpen.
1 januari is voor veel mensen de reden om goede voornemens te bedenken. Om je op weg te helpen deze voornemens vol te houden met je gezin is het belangrijk om goede voornemens
- positief te stellen (wat wil je wel? In plaats van wat wil je niet?)
- te denken in kleine stapjes (ineens helemaal anders is niet haalbaar, bekijk wat kans heeft om te lukken)
- het doel concreet maken (wat wil ik precies?)
- samen met je kind/het gezin hierover nadenken en het doel maken.

helemaal tot rust,,

Deze periode is al hectisch genoeg. Niet alleen voor ouders, voor kinderen is het ook erg spannend! Kadootjes wel of niet, familie bezoek wel of niet, lekker eten wel of niet doen, en wat dan eten? Om tot rust te komen kan het voor kinderen (maar ook voor ouders) heel goed helpen om te kneden en te knijpen met de handen. Daar zelf iets voor maken is natuurlijk het allerleukste! Op YouTube staan genoeg filmpjes om zelf slijm te maken, met wasmiddel, tandpasta, lijm, scheerschuim. Genoeg variaties, voor niet plakkend (!) slijm. Als je het slijm hebt gemaakt ga er dan rustig mee aan tafel zitten. Lekker kneden, knijpen, figuurtjes maken. Door de focus te leggen op voelen, het hier en nu word je (of je kind) al snel rustig. Laat je zorgen los en maak je hoofd leeg. Een kind kan dit al onbewust doen, voor jezelf is het even opladen; een momentje mindfulness.

Die andere ouders doen ook maar wat,,

"Hoe moet het dan? Wat doe ik verkeerd?" Ik zit aan de keukentafel bij een moeder. Waarschuwingen van haar kant hadden niet het juiste effect op de kinderen die rond (blijven) rennen en ruzie maken. De kinderen lachen haar uit, rennen door of geven ook haar een schop. Om de ander (hier: de kinderen) iets duidelijk te maken is het goed om eerst zelf te bedenken wat je belangrijk vindt. Wat vind ik goed en wat vind ik niet goed? Wat is mijn grens? Maak dit vervolgens duidelijk bij je kind. Zo gaan wij met elkaar om.
Opvoeden is een doelgericht werkwoord geworden, waarbij we moeten bouwen aan een kind. We kunnen dit ook veranderen, niet bouwen aan een kind, maar een kind laten groeien. In plaats van 'opvoeden', 'ouder zijn'. Dan maak je deel uit van een menselijke relatie. Het pas verschenen boek van Alison Gopnik, De opvoedparadox, geeft dit mooi weer: de ouder als timmerman of als tuinman.
Als timmerman werk je aan de hand van een bouwtekening aan een product. Als tuinman creëer je een beschermende ruimte van liefde, veiligheid en stabiliteit. Zo kan het kind floreren. Het kind kan leren door (na) te doen, te falen en te spelen. De tuinman geeft de grens aan, daarbinnen groei je steeds verder.


Meer lezen? :
https://www.nieuwezijds.nl/Boek/9789057123139/De-opvoedparadox/
www.bureaugoal.nl

(val)-leerkuil

Oefenen, oefenen, oefenen - anders leer je het nooit. Maar in je hoofd is dat oefenen misschien helemaal niet zo leuk. Ik kan het niet, het lukt me toch niet, ik wil niet meer. Het lijkt wel of je de enige bent die het zo moeilijk vindt. Een moeder schoof een poster van de 'leerkuil' onder mijn neus. Wauw! Mooi weergegeven wat er gebeurt als je gaat leren, als je gaat oefenen! Alle kinderen vinden dit moeilijk. Alle kinderen hebben vervelende gedachten als het niet (zo goed) lukt. En dan? Doordat dit zo duidelijk is gemaakt op de poster, herken je bij jezelf sneller dat je zo denkt. Dat denken zijn 'gewoon' gedachten, en gedachten kunnen we misschien een beetje veranderen zodat ze wat fijner zijn. Wat kun je in plaats denken? 'Soms lukt het, soms niet.' 'Dit is om te oefenen. ' Als ik alles al kon - dan spring ik meteen over de leerkuil heen!'

(probleem) oplossing

Leren, oefenen en beter worden in ... De afgelopen weken heb ik ook zelf veel geoefend, bijvoorbeeld: kijk eens om je heen in de ruimte waar je nu bent en zoek minimaal vijf groene objecten. Heb je er vijf? Voordat je deze vijf groene objecten benoemt wil ik graag dat je snel vijf blauwe objecten noemt die je hebt gezien. Dat is moeilijk.... Je hebt waarschijnlijk alleen groen gezien, terwijl blauw er ook is. Groen vind je misschien helemaal geen mooie kleur, maar je ziet alleen nog maar groen en weinig blauw. Hoe kunnen we meer blauw gaan zien?
Samen oefenen in wat wel werkt. Kijken naar de oplossingen, hoe heb je het eerder opgelost, wat werkte? Samen oefenen in wat je zelf goed kan. Eigenlijk is de oplossing : 'meer doen van wat werkt'. Grappig dat Winnie de Poeh dat al wist (zie Winnie de Poeh en Succes - Allen & Allen, 1997):

Selecteren van een droom
Uit je droom een doel halen
Creëren van een plan
Concentreren op je hulpmiddelen
Ervaring opdoen met je vaardigheden en capaciteiten
Slim met je tijd omgaan

binnen de lijntjes

Wanneer stop je? Hoe weet je dat je moet stoppen? Kun je op tijd stoppen? "Hij doet het gewoon expres." Net iemand omver duwen, net tegen iemand aanlopen, net iets kapot maken, net nog even doorgaan; het bloed onder je nagels vandaan halen. Niet luisteren, niet zien, niet voelen. Samen met de opvoeder probeer ik vanuit het kind te kijken. Een kind doet het (vaak) niet expres. Misschien weet hij niet wat een grens is. Dan moeten we eerst oefenen. Dat klinkt een beetje vreemd. Maar wanneer leren we expliciet wat de grens is? Het is aanvoelen, en wat als dat nu net niet lukt? Met het kind ga ik tekenen, op een groot vel papier. Wat is de grens? De rand van het papier, daarbinnen mag alles. Het kind trekt precies langs de rand een streep met de stift. "Zo dat is de grens, daar is het STOP." We tekenen bomen, vogels en een grote berg. Binnen de lijntjes. Een duidelijke fysieke grens. Volgende week oefenen we verder: hardlopen en op tijd stoppen, als de ander de hand omhoog houdt in stopteken. We werken van heel duidelijk naar steeds minder duidelijk - zodat je straks de ander kan inschatten, daar ligt zijn of haar grens, STOP.

elastiekjes en de zomer

Net terug van drie weken vakantie; lekker aan de strand, zon, paardenstaartje, tijdschrift... Genieten en verder even helemaal niks. Toch staan in die tijdschriften die ik meeneem vaak leuke en interessante stukken die best wel werk gerelateerd zijn. Pubers, opvoeden, positief zijn, allerlei oefeningen; één ervan wil ik graag delen. Een experimentje voor jezelf in relatie tot opvoeden van kinderen.
Pak 5 elastiekjes en doe deze om je linkerpols. Bij elke negatieve opmerking richting je kind moet je 1 elastiekje naar je rechterpols verplaatsen. Deze kan je pas weer terug verplaatsen na 3 positieve opmerkingen. Bewust worden van wat je dagelijks zegt tegen je kinderen. En hoezo is het opeens niet meer zo gezellig? Door ook naar oplossingen, positieve opmerkingen, te kijken leer je direct je eigen negatieve uitingen een beetje af!
Ook ik hem direct uitgeprobeerd, maar dan met mijn vriend. Het schuiven van links naar rechts ging bij mij toch ook wel snel... Toevoegen van meer postiviteit maakte het toch een hele fijne vakantie. Op naar de zomer!

Geluk(t)!

"21 pilots, muziek die je vertelt waar het echt over gaat - daar luister ik naar." Aldus een cliënt van veertien. Ze wordt erg gepest op school. Haar op weg helpen naar meer (zelf)vertrouwen, terwijl op school het pesten niet gestopt (kan) worden. Wel heeft ze een positieve buffer, vrienden op school. Positief contact helpt bij een positievere kijk op jezelf, gelukkig is dat er voor haar! Je gelukkig voelen, wat is geluk? Waar 90% van de jongeren aangeeft gelukkig te zijn, groeit het aantal jongeren met psychische klachten. Volgens radiozender 3FM hebben vier op de tien jongeren last van psychische klachten. Daarom besteden ze extra aandacht aan dit onderwerp met openUp! Met anderen praten over je gedachten en gevoelens helpt je verder. Het lucht op. Minstens drie knuffels per dag zorgen voor een fijner (geliefd) gevoel. Bewegen maakt dat je meer energie krijgt en voelt. Misschien wel op muziek die er echt toe doet - en praat samen over de tekst!

Zorgen moet je doen

Je zorgen maken om je kind gebeurt (bijna) automatisch. Hoe zal het gaan, wat zal er gebeuren, wanneer gaat het mis? Volgens onderzoek piekeren we over: dingen die nooit gebeuren (40%), dingen die al gebeurd zijn en niet kunnen worden teruggedraaid (30%), nutteloze dingen die te maken hebben met de persoonlijke gezondheid (12%), allerlei beuzelarijen (10%) en voor 8% piekeren we over gefundeerde zaken en reële zorgen. Maar dit omdraaien is makkelijker gezegd dan gedaan, Loesje! (zorgen moet je doen, niet maken).

Belangrijk is om te delen waar je je druk over maakt. Je kind merkt dat je op een andere manier reageert en begrijpt niet waar dit vandaan komt, bijvoorbeeld doordat het zelf de beren op de weg nog niet heeft gezien. Deel de reële zorgen met het kind, zodat jullie samen een oplossing kunnen verzinnen. Vertel dat je je druk maakt over ..., en vraag je kind actief om samen een oplossing te verzinnen. Laat blijken dat je voor je kind klaarstaat, het op zult vangen. Het stellen van vertrouwen in het kind, in combinatie met beschikbaar zijn als het even niet precies goed loopt, zorgen voor een basisvertrouwen waarop het kind kan groeien en bloeien.

Afrikaans gezegde

It takes a village to raise a child. De (sociale) omgeving van een kind is nodig om het kind op te laten groeien. Niet alleen ouders, maar ook de familie, buurt, school, sportclubs, enz. spelen een rol bij het opvoeden en opgroeien van een kind. Het kind leert niet alleen op school, ook in de buurt. Het kind wordt niet alleen thuis opgevoed, ook bij familie. Samen zorgen we voor het opgroeien van elk kind. Soms loopt het thuis niet goed, soms wordt het kind op school gepest, extra hulp die dan wordt ingeroepen komt al snel van buitenaf. Begeleiden bij het probleem, de omgeving weer betrekken en in hun kracht zetten kan goed helpen om samen het kind verder te helpen bij opgroeien en opbloeien. Samen de verantwoordelijkheid hebben, dat begint al bij het bieden van een luisterend oor, of naar oplossingen zoeken, elkaar ergens op aanspreken; ieder heeft zijn eigen kracht, de village kan goed ondersteunen!