vrijdag 29 november 2019

“Het moet precies zo als in het echt. Dus dit is fout.”


Ik wilde graag tekenen en dan ook nog eens met dit meisje op hetzelfde blad. Dat was voor haar reden om heel bedenkelijk te kijken, ‘je hebt toch altijd je eigen tekening?’ Maar na een aarzeling was het goed. We begonnen samen, ze wilde ons tekenen, ik maakte een bloem. Tja, die zag er niet zo uit als de bloem in de tuin. “Het moet precies zo als in het echt. Dus dit is fout.” Ze pakt een gum en begint met het uitgummen van mijn net getekende bloem. Ik kijk haar sip aan, want ik kan ook niet zo goed tekenen, maar vind het wel leuk. “Moet het precies zo zijn als in het echt? Of is het goed als je ziet wat het moet zijn?” vraag ik haar. Ze stopt met gummen en kijkt me aan. Ik zie de tandwieltjes draaien in haar hoofd. Zo heeft ze er nog niet over nagedacht. Ik laat de stilte nog even duren. Dan zegt ze dat dat eigenlijk ook wel kan. Misschien is het wel goed als we weten wat het is. Ook zij kan de bloem namelijk niet precies natekenen. Ik lach, dat is fijn. Ik teken opnieuw de bloem.  Paars erbij die kleur vind ik mooi. Dan wil ik ook wel met haar meetekenen, we tekenen onszelf, hoe zie ik eruit? Wat is hetzelfde als bij jou? Ik zie twee keer bruine haren. Wat is anders dan bij jou? Dat is leuk, soms is het hetzelfde en soms is het een beetje anders!