"Hoe moet het dan? Wat doe ik verkeerd?" Ik zit aan de keukentafel bij een moeder. Waarschuwingen van haar kant hadden niet het juiste effect op de kinderen die rond (blijven) rennen en ruzie maken. De kinderen lachen haar uit, rennen door of geven ook haar een schop. Om de ander (hier: de kinderen) iets duidelijk te maken is het goed om eerst zelf te bedenken wat je belangrijk vindt. Wat vind ik goed en wat vind ik niet goed? Wat is mijn grens? Maak dit vervolgens duidelijk bij je kind. Zo gaan wij met elkaar om.
Opvoeden is een doelgericht werkwoord geworden, waarbij we moeten bouwen aan een kind. We kunnen dit ook veranderen, niet bouwen aan een kind, maar een kind laten groeien. In plaats van 'opvoeden', 'ouder zijn'. Dan maak je deel uit van een menselijke relatie. Het pas verschenen boek van Alison Gopnik, De opvoedparadox, geeft dit mooi weer: de ouder als timmerman of als tuinman.
Als timmerman werk je aan de hand van een bouwtekening aan een product. Als tuinman creëer je een beschermende ruimte van liefde, veiligheid en stabiliteit. Zo kan het kind floreren. Het kind kan leren door (na) te doen, te falen en te spelen. De tuinman geeft de grens aan, daarbinnen groei je steeds verder.
Meer lezen? :
https://www.nieuwezijds.nl/Boek/9789057123139/De-opvoedparadox/
www.bureaugoal.nl
