donderdag 29 oktober 2020

Kiekeboe

 Hier ben ik! Verstoppertje spelen, schaterlachen als ik mijn handen voor mijn gezicht weg haal. Nog een keer! Nog een keer! Achter een kussen op de bank, en... kiekeboe - we lachen allebei. Lekker weggedoken in ons eigen coconnetje, even niet denken aan de onzekere tijden buiten. Ik denk weleens, wanneer zouden we weer terug gaan naar normaal? Wanneer kan onze kleine je 'zomaar' een knuffel geven? Ik merk dat ik er soms gestrest van raak, en zie dit ook bij ouders om mij heen. Laten we dat wel of niet aan onze kinderen merken?  Is het verstandig om je kinderen te laten delen in jouw negatieve gevoelens? Of moet ik de vraag andersom stellen: Is het verstandig om verstoppertje te (blijven) spelen? Niets te laten merken van je gevoelens?
Onderzoek wijst uit dat kinderen heel snel doorhebben dat er iets aan de hand is, we zijn dus niet zo goed in het verstoppen van onze gevoelens. Kinderen worden er onzeker en zenuwachtig van als ze merken dat er iets aan de hand is, en wij als volwassene(n) dit proberen te verbergen. Kinderen krijgen hier juist meer stress van, voelen zich minder met hun ouders verbonden en meer op zichzelf (: ze voelen zich eenzamer). 
Verstoppertje spelen werkt dus niet, maar hoe pak je het goed aan? Probeer, aangepast naar de leeftijd van je kind, te vertellen hoe je je voelt. Zeg het rustig en begrijpelijk, zo geef je je kind de ruimte om te reageren en een gesprekje te beginnen over jouw gevoel, zijn/haar gevoel en hoe je hiermee om kunt gaan. Zo leer je je kind direct dat het wegstoppen van gevoelens/emoties niet hoeft. Van die manier van verstoppertje spelen wordt namelijk niemand beter.


Vrij naar VolgensPont, Ouders van Nu 13/2020


Geen opmerkingen:

Een reactie posten